Aquaman

Een vuurtorenwachter vindt een drenkelinge. Die blijkt niet alleen een prinses uit het legendarische onderwaterrijk Atlantis te zijn, maar ook nog eens op de vlucht voor een gedwongen huwelijk. Hoewel je, heel zacht uitgedrukt, van een verschillende achtergrond mag spreken, vinden mens en zeewezen genoeg gemeenschappelijke punten om hun verboden liefde te verzilveren met een zoon, Arthur.

Arthur is nog een kleuter wanneer Atlantis zijn verloren dochter terugvindt. Het gezin overleeft een eerste poging om haar te repatriëren, maar het scheelt niet veel. Uit vrees voor het leven van haar man en zoon duikt de prinses ‘vrijwillig’ en letterlijk terug haar wereld in. Het klinkt allemaal als een sprookje en ergens is het dat ook. Zij het een bij momenten verdraaid donker en brutaal gewelddadig sprookje.

Dankzij zijn moeders bijdrage aan zijn DNA ontdekt Arthur als kind al dat hij over heel wat bovennatuurlijke vaardigheden beschikt. Zo kan hij onder water ademen, zwemt hij sneller dan een torpedo en communiceert hij met vissen. Oh, ja, en om de druk in de diepste wateren te weerstaan, beschikt hij over een bovenmenselijke kracht en incasseringsvermogen.

In tegenstelling tot Superman of Batman, die andere twee superhelden uit de DC-comics-stal, houdt Arthur - aka Aquaman - Curry, zijn kop uit de kranten. Al zien we hem in het begin van de film wel op vrij weinig subtiele manier een brutale duikbootkaping verijdelen. Een actie waarbij hij honderden levens redt, maar ook een vijand voor het leven maakt.

Terwijl Arthur de occasionele zeeman redt en samen met zijn vader de minder occasionele halve liter bier achteroverslaat, verzamelt zijn halfbroer Orm alle onderwaterkoninkrijken. Zijn missie: het onderwerpen van de mensen aan de oppervlakte. Het is Mera, de weinig enthousiaste verloofde van Orm, die Arthur opzoekt. Ze hoopt dat die zijn rechtmatige aanspraak op de troon maakt en de oorlog stopt.

Arthur heeft meer dan een beetje overtuigingskracht nodig. Je kunt hem maar moeilijk een typisch superheldfiguur noemen en bovendien verwijt hij de onderwaterwereld het verlies van zijn moeder. Eenmaal wel overtuigd, blijkt die queeste taaier dan verwacht. Er moet een mythisch wapen opgespoord worden en er is een confrontatie met de al even mythische - maar daarom niet minder levensgevaarlijke - Kraken.

Met een beetje, nu ja, met een stevige dosis goede wil zou je Orm kunnen omschrijven als een soort eco-terrorist. In zijn ogen zijn de mensen die op het land leven al jarenlang bezig met een alsmaar dodelijker offensief. Hij ziet zijn onderwaterwereld bedreigd door toenemende vervuiling en vergiftiging. Er schuilt echter genoeg machtsgeilheid achter zijn methodes om met een geruster geweten aan zijn motieven te mogen twijfelen.

Toch is het best verfrissend om een superheldfilm te zien waar de dreiging eens niet van een andere dimensie, van aliens of van de zoveelste sociopathische superschurk komen. Ergens zegt iemand in de film dat we meer weten over het maanoppervlak en verre planeten dan over de zeedieptes van onze eigen planeet. De waarheid die daarin schuilt, maakt 'Aquaman' op een heel unieke manier opwindend. 

Minstens zo opwindend zijn de niet-aflatende reeks spektakelscènes. Die spelen zich voor een groot deel onder water af en wat ons betreft, verdient de special effects-afdeling daarvoor een grote onderscheiding. Dit is geen film om op je laptop of tablet te bekijken. Van letterlijk wervelende duels tot een epische onderwaterveldslag die Peter Jacksons trilogieën doet verbleken, dit is een kaakverlammend visueel huzarenstukje.

'Aquaman' is een meer dan waardig hoofdstuk in de recente DC-comic-filmserie. Weliswaar zonder directe link met de andere leden van The Justice League, maar bij een volgend treffen met Arthur Curry zal er geen twijfel meer bestaan of de man wel in het rijtje van Superman, Batman en Wonder Woman past.