Arno viert zijn zeventigste verjaardag met ‘Santeboutique’

Volgens het Vlaams Woordenboek staat 'santeboutique' voor 'alles erbij, de complete boel en heel de rommel'. Een perfect woord voor het West-Vlaamse muzikale fenomeen dat Arno heet en vooral in het Frans en Engels zingt, loeit, hijgt en croont. Een perfecte titel voor het album waar de Oostendenaar zijn zeventigste verjaardag mee viert. Hij is van mening dat we er allemaal samen een knoeiboel van hebben gemaakt en wie heeft er meer recht van spreken dan een ervaringsdeskundige die zichzelf een 'flopstar' durft te noemen?

"L'ancien célibataire a grossi. L'ancienne vierge elle a grossi aussi. Ils se disputant. Ils se trompent. Ils s'emmerdent aussi." Een strofe uit de titelsong en toonzettende single die 'Santeboutique' voorafging. Hier spreekt een man die heeft geleefd, weet dat wijsheid met de jaren komt, maar je daarom niet noodzakelijk een wijs man of vrouw maakt. Net zoals wij als mens maar geen lessen willen trekken uit de geschiedenis.

Daarom klinkt 'Santeboutique' bij momenten wat donkerder dan we van hem gewend zijn, maar dat maakt diezelfde momenten niet minder mooi. En Arno zou Arno niet zijn als je even verderop de aanstekelijke grijns van de eeuwige 15-jarige hoorde doorklinken. Tekst en stem zijn bij deze artiest altijd onlosmakelijk met elkaar verbonden, en die rauwe ongefilterde eerlijkheid zet Arno ook hier weer in de postcode waar Mark Lanegan en Tori Amos wonen. Maar dan in de straat waar de kroegen 'Humor' en 'Zelfrelativering' uitgebaat worden.

Zeventig of niet, de Arno op 'Santeboutique' klinkt geen dag ouder dan de Arno die op TC Matic’s debuutalbum in 1981 'Oh La La La' de geschiedenis in schreeuwde. Hij slaagt er als geen ander in om ook een meer ingetogen of ronduit surrealistische nummer nog van die elektrificerende en magnetische energie te voorzien. Zelfs al gaat dat nummer, zoals in het geval van 'Les saucisses de Maurice' over een overtuigde macrobiote die verliefd wordt op een slager. Of zoals 'Tjip, tjip, c’est fini' over het mannelijk orgasme.

De zanger die naar eigen zeggen zijn alcoholverbruik heeft getemperd, toont zich op 'Santeboutique' tekstueel in grote vorm. De vertrouwde mix van poëzie en misleidend naïeve gedachtegangen die er destijds met 'Les yeux de ma mère' uitsprongen, zijn hier eerder regel dan uitzondering. Bij elke andere artiest zou je bij pakweg de helft van de nummers een moeizaam schrijfproces vermoeden. Bij Arno voel je de naturel. 'Naturel' is overigens een van onze favoriete songs op het album.

Voor 'Santeboutique' omringde Arno zich met een batterij Belgische muzikanten waar hij zich comfortabel bij voelt en dat hoor je. John Parrish, de producer waar hij in 2012 al 'Future Vintage' mee opnam, zit opnieuw achter de knoppen. De man die eerder al mooie dingen deed met P.J. Harvey, EELS, M. Ward en Sparklehouse toont zich opnieuw een perfecte match. In die zin dat hij Arno vooral Arno laat zijn. Even tellen liet blijken dat 'Santeboutique' alweer het dertiende soloalbum van Arno is en daarmee is de mythe van het ongeluksgetal nu definitief onderuitgehaald.