Blijf op uw wei: muziekfestivals bij je thuis

Wat houdt je tegen om er toch nog een festivalbeleving uit te slepen deze zomer? Een tuin of (dak)terras helpt, maar zonder kan ook. Haal er wel je maximaal aantal toegelaten vrienden bij, zet er een Bluetooth-speaker bij, mix wat cocktails en kleed je alsof je naar Werchter of Dour afzakt. Wil je het helemaal authentiek, leng dan de biertjes met wat water aan en rooster wat worstjes op de barbecue.

Niet op Pukkelpop dus, maar ergens gunnen we Dua Lipa de pauze wel. Een niet aflatende reeks singles én een onvermoeibaar tourschema maken de nog jonge pop- en r&b-ster Dua Lipa tot een van de meest productieve en hardwerkende artiesten van haar generatie. Een zangeres met haar vinger aan de pols van de muziek. Want de singles die aan de albumrelease van ‘Future Nostalgia’ voorafgingen, schoten stuk voor stuk door naar de hoogste regionen van de hitlijsten. En dat maakt dat ‘Future Nostalgia’ zelfzeker klinkt én helemaal Dua Lipa is.

Wie het plezier had om Michael Kiwanuka, de Britse singer-songwriter en soulfenomeen, ooit live aan het werk te zien, zou deze zomer op Rock Werchter gegarandeerd op de eerste rijen gestaan hebben. Weinig stemmen liggen zo lekker in het oor. En met dit album lijkt het alsof de artiest - figuurlijk weliswaar - zijn stem nu echt heeft gevonden. Het album draagt dan ook niet voor niets zijn naam. Tip: ‘Hero’ is alvast onze absolute favoriet.

TW Classic heeft al eerder een levende muzieklegende op zijn podium mogen ontvangen, maar zelfs de organisatoren moesten toegeven dat ze zichzelf dit jaar met Paul McCartney écht overtroffen. De ex-Beatle is echter niet louter een icoon uit de muziekgeschiedenis. Vorig jaar nog bewees hij met het album ‘Egypt Station’ dat hij na zoveel decennia muziek maken nog steeds als geen ander de kunst beheerst om van ultieme popmelodieën een oorwurm te kneden. Relevant, bij momenten experimenteel en over de hele lijn een bloedmooi nieuw album van de grootmeester, die overigens heel wat van de instrumenten zelf inspeelde.

Er zijn zo van die artiesten waarvan je geen idee hebt hoe ze hun ding op een festivalpodium zullen brengen. Daarom keken we extra nieuwsgierig uit naar die dag dat The Weeknd op Pukkelpop zou staan. Zijn laatste album ‘After Hours’ scoorde met ‘Blinding Lights’ en ‘Heartless’ al twee monsterhits, en het is een kwestie van tijd voor ‘In Your Eyes’ en ‘Save Your Tears’ daar een kwartet van maken. Opnieuw een topalbum en misschien zijn meest samenhangende tot nog toe. Met dat filmische toetsenwerk, die pulserende bassen, de jaren ’80-synthesizers en dat contrast tussen die vaak harde beats en zijn engelachtige stemgeluid. Een belangrijke artiest die je liever nu dan later leert kennen.

Nog nooit van Tones and I gehoord? Dan zegt de monsterhit ‘Dance Monkey’ je vast en zeker wel iets. Check op YouTube een live versie uit en je weet waarom Toni Watson bovenaan heel wat to see-lijstjes voor Rock Werchter stond. De nog jonge Australische laat op haar debuutalbum ‘The Kids Are Coming’ ook meteen verstaan dat ze geen one-hit-wonder is. Ze doet het zowel in de studio als live helemaal in haar eentje, en nam ook nog eens de rol van producer voor eigen rekening. Een indrukwekkend stembereik, eigenzinnige teksten en catchy melodieën zijn de vaste ingrediënten waaruit deze dame haar muzikale cocktails brouwt en geen mens die daar geen lekkere roes uit puurt.

Ze zouden dit jaar naar Graspop afzakken en wellicht zouden ze wel een paar nummers brengen die ook op ‘Book of Souls: Live Chapter’ staan. Het is Iron Maidens eerste live album sinds lang en elk van de 15 songs werden opgenomen tijdens hun ‘Book of Souls Tour’ in maar liefst 39 verschillende landen. Een retrospectieve die nog geen greintje aan hardrockintensiteit heeft ingeboet, aangevuld met een half dozijn van die episch lange songs uit ‘Book of Souls’. En jawel, ook ‘The Red and The Black’ staat er met zijn 13 minuten op.

Wie een kaartje had voor het Cactusfestival in het Brugse Minnewaterpark zou daar een de beste Belgische live acts van het moment aan het werk gezien kunnen hebben: Balthazar, de band van Maarten Devoldere en Jinte Deprez. Na succesvolle soloprojecten hebben ze als twee magneten de weg terug naar elkaar vonden en dat werd gevierd met ‘Fever’. Een perfecte naam voor een album dat de temperatuur telkens weer een paar graden omhoog duwt op een ongedwongen manier. Kortom, fun en heupwiegen gegarandeerd, ook bij je thuis met enkele vrienden.

De titel van het recentste The Strokes-album klinkt alsof ze de toekomst konden inkijken, ook al spreekt hun festivalafspraak op vrijdag 3 juli op Werchter dat tegen. Een grillige band, maar wel een met een ijzersterke live reputatie. Ach, niemand verenigt de cult- en rocksterstatus zo naadloos en tegelijk wraakroepend nonchalant als The Strokes. De underground- en post-punkrockers bewijzen met ‘The New Abnormal’ dat ze het nog altijd hebben, wat dat ‘het’ ook moge zijn. Songs die je met misleidende nonchalance mee zuigen in die onmiskenbare The Strokes-sound. Meer moet dat niet zijn. De volgende mag wel iets sneller volgen, heren!

Onwaarschijnlijk hoe lang Aerosmith al meedraait. Zelfs hun verzamelaars vallen niet meer op twee handen te tellen. Deze zomer zouden ze Graspop platspelen en hadden daar ongetwijfeld op het grootste aantal meezingkelen kunnen rekenen. ‘Young Lust - The Aerosmith Anthology’ brengt een selectie uit de albums die ze tijdens hun misschien wel meest succesvolle periode maakten. Met essentiële Aerosmith-songs als ‘Love in an Elevator’, ‘Rag Doll’, ‘Dude Looks Like a Lady’, ‘Walk This Way’, ‘Janie’s Got a Gun’, ‘Livin’ on the Edge’, ‘Crying’, ‘Crazy’, een bitterzoete live versie van ‘Sweet Emotion’ en vele andere.

Niet dat we neerbuigend willen doen over de rest van Rock Werchters festivalaffiche, maar niemand zal ontkennen dat Pearl Jam dé grootste publiekstrekker zou geweest zijn. En de fans van het eerste uur zouden dankzij hun laatste, ‘Gigaton’, versterking hebben gekregen van een heel nieuwe schare liefhebbers. Een album vol van die beproefde rechttoe-rechtaan rock met die unieke angel, maar ook met enkele bloedmooie franjeloze ballades. Vedder en co zoeken zelfs hier en daar een verrassende muzikale grens op. Gelukkig spat de live energie bij Pearl Jam er ook op cd en vinyl van af.

Ook op de affiche van Cactusfestival dit jaar: Hot Chip. Altijd goed voor een feestje en in hun geval vereist dat gelukkig geen podium en refrein meebrullende menigte. Al hadden we toch graag de songs uit hun zevende en recentste album ‘A Bath Full of Ecstasy’ eens live gehoord. Zoals de drug uit de titel mikt hun nieuwste met succes op dat stuk van je brein dat voor uitzinnig plezier zorgt. En niet zelden ook op je dansbenen. Ook deze keer vinden ze zichzelf nog maar eens opnieuw uit. Hun slimme, altijd excentrieke songs zijn het perfecte tegengif voor de steriele, zelfingenomen bandwerkpop waar dit vijftal met kop en schouders bovenuit steekt.