Rammstein

'Liebe ist für alle da' was het laatste studioalbum van het Duitse rockfenomeen Rammstein. We vertellen de fans niets nieuws wanneer we aanstippen dat die uit 2009 dateert. Tien jaar wachten op nieuw werk is een eeuwigheid. Toch leverde dat geduld niet enkel uiteindelijk een loeier van een opvolger op, het maakte ook dat Rammstein vandaag nog altijd bestaat. En dat na een kwarteeuw en nog steeds in zijn originele zeskoppige bezetting!

Rammstein verkocht meer dan twintig miljoen albums. Ze scoorden meer succes in de States dan elke andere Duitse band ooit. Ja, ook meer dan de Scorpions die al dubbel zo lang bezig zijn. De teller van hun YouTube-video’s staat al voorbij de 1,6 miljard en die van hun Facebook-fans voorbij de acht miljoen. In 2019 trekt Rammstein weer op tour langs achttien landen. Het eerste miljoen tickets voor die tour ging in minder dan een uur de deur uit.

Eenmaal de bandleden na hun lange sabbat opnieuw de studio in trokken, deed de chemie hen denken aan de begindagen van Rammstein. Ook al herinnert zanger Till Lindeman de uiteindelijke opnames eerder als 'geanimeerd'. "Zoals met de meeste bands is het creatieve proces niet zonder spanningen. We discussieerden zo vaak. We raakten het nergens over eens. Wat wil je? We zijn zes jongens met zes meningen en allemaal bij elk onderdeel van het album betrokken. Dan is het logisch dat je af en toe je geduld verliest, begint te schreeuwen of kwaad naar buiten loopt."

Waar ze het wel over eens raakten, was dat ze een warmere sound zochten. Rammstein ging voor een geluid dat je nooit thuis op een computer kan fabriceren. Voor opnames waar je de mensen achter de instrumenten hoort. Bij de vorige albums kwam gitarist Kruspe meestal met een song of songidee aanzetten. Deze keer had hij niets voorbereid en liet hij ongebruikt materiaal horen van zijn soloproject. Dat lag veelal buiten de Rammstein-comfortzone. Hij verwachtte dan ook negatieve feedback, maar die kwam er niet. Integendeel!

Fans hoeven zich niet ongerust te maken, de band schreef zestien songs, wiedde die terug tot elf voor het album en die plaat klinkt over de hele lijn nog steeds 200% Rammstein. Meer dan je na zo’n tienjarige afwezigheid zou verwachten, of dan die buiten-de-comfortzone-inbreng doet vrezen. Wat je wel krijgt, is een nog breder stemmingspalet en meer melodische structuren. Het klinkt ook iets minder clean en hoewel de kwaadheid er nog steeds is, domineert ze niet langer alle songs. Gitarist Paul Landers liet zich grijnzend ontvallen dat “je zelfs zou kunnen zeggen dat het leuk is om naar te luisteren”.